Από τους παλιούς Γιανίτσαρους ήταν από την Αγία Θέκλη: Άγγελος Γερασίμου Ληξουριωτάτος, Σπύρος Γερασίμου Κοκκίνης , Γεράσιμος Χαράλαμπου Καραντινός, Βαγγέλης Σταύρου (Φαναράς ) Αναλυτής, Αβάσταγος Νικολάου Θρασύβουλος, Αντώνης Γερασίμου Ληξουριωτάτος, Πλάτωνας Διονυσίου Ραλλάτος ,Σπύρος Ιωάννη Μικελάτος,, Ηλίας Καραντινός, Θοδωρής Γερασίμου Τζαννάτος, Νικόλαος Γερασίμου Κοκκίνης (Ράλλης),από τις Βώβικες ο Ιωάννης Θοδ. Φραγκισκάτος, από τα Βιλατώρια Κωνσταντίνος Γερασίμου Θωμάτος, Νικόλας Αγγέλου Μπατιστάτος, Άγγελος Αγάπιου Μπατιστάτος (Γαλάνης),από τα Καλάτα Χαράλαμπος Γεωργίου Μπενάτος, και ο Πλάτωνας Σταύρος Παπαδάτος (Καλός), Δημήτρης Γερασίμου Κοκκίνης, Θεαγένης Ευαγγέλου Κοκκίνης, Άγγελος Γερασίμου Βεναρδάτος. Ντάμες ντύνονταν από την Αγία Θέκλη : Διονύσιος Νικολάου Ρατσιάτος (Ράτσιος) , Αρτέμης Κυριάκου Μικελάτος, Λευτέρης Παναγιώτη Θεοτοκάτος(Τζαβίδης) , Σπυρογιώργης Άντζουλου Αναλυτής, Αναστάσης (Τάκης) Αγάπιου Πετράτος, Αντώνης Θεοτοκάτος (της Μήλιας), ήταν ένας από τους πιο παλιούς που ντύνονταν ντάμα, Γεράσιμος Αρτέμη Μικελάτος που ήταν και πρωτοχορευτής, Ιωάννης Παπαγιανάτος από την Κοντογενάδα, από τα Βιλατώρια Γρηγόρης Αγγέλου Πετράτος (Γληγορίτσης), από τις Βώβικες ο Παύλος Αγγέλου Φλωράτος, Βίκτωρας Ιωάννη Θωμάτος, Άγγελος Αγαμέμνου Πετράτος, Ανδρέας Αντωνίου Λιναρδάτος (Καμαρίνης).

Χόρευαν και διασκέδαζαν με πολύ μπρίο και χαρά. Ανωησιάνοι που χόρευαν και πρωτοστατούσαν με φιγούρες και γύρες χορού, ήταν από την Αγία Θέκλη :Γεώργιος Ευθυμιάτος (Μπλατσάρας), Χαράλαμπος Αριστείδη Λιναρδάτος ( Χασένιος), Πέτρος Σπύρου Ευθυμιάτος (Κουτσοδιονύσης), Διονύσης Θεόδωρου Φλωράτος (Ζαουζής), Ζήσιμος Θεοδώρου Φλωράτος (Ζαουζής), Διονύσης Ευθυμιάτος ( Μπερετόνης). Νίκος Παναγάκη Ρατσιάτος, Σπύρος Αγγέλου Πετράτος, Γεώργιος Αρτέμη Μικελάτος, (έπαιζε και μαντολίνο-Μπουζουξής), τα αδέλφια Γαβρίλης, Σπύρος, Νικόλας, Κοκκίνης, Γρηγόρης Γερασίμου Ραλλάτος (Παρουτζής), Βαγγέλης Καραντινός (Καρνατσάς),Νικόλας Ρατσιάτος (Λεκάντες- έπαιζε και μαντιλίνο), Διονύσης Ιωάννη Θεοτοκάτος. Από Βιλατώρια, Γιώργης Χαράλαμπου Μπενάτος (Μπαστουνάς), Σάββας Ευαγγέλου Θωμάτος, Χαράλαμπος Ιωάννη Θωμάτος, Κωνσταντίνος Ευσταθίου Θωμάτος, Άγγελος Ιωάννη Θεοτοκάτος,, Γεράσιμος Ηρακλή Μπατιστάτος ,Χριστόφορος Διονυσάτος. Από Βώβικες, Παναγής Θεοδώρου Φραγκισκάτος, Σπύρος Τουρλής , Θόδωρας Ιωάννου Φραγκισκάτος, Άντζουλος Φλωράτος και ο γιος του Παύλος.

Ήταν και είναι γνωστό ότι οι Ανωησιάνοι λάτρευαν το χορό, ο οποίος κρατούσε μέρες ιδιαίτερα όταν ήταν περίοδος των απόκρεων. Γίνονταν χοροί, πέρα από το Αλωνάκι, στου Φάοντα, στο σπίτι του Γεράσιμου Λιναρδάτου στα Γεννατάτα, στο χοροδιδασκαλείο του Κωνσταντίνου Θωμάτου και σε μαγαζιά.         

    Το σπίτι του Κωνσταντίνου Θωμάτου, ήταν ένα χοροδιδασκαλείο που έσφυζε από ζωή, και το σπίτι της Ευανθία Αγάπιου Μπατιστάτου (Καρκαβέλενα) δε πήγαινε πίσω αυτές τις μέρες της αποκριάς και σε άλλες μέρες διασκέδασης. Ότι φτωχικό κέρασμα μα πλούσιο στη ψυχή ,τη συκομαΐδα και το κομφέτο η Ευανθία τα πρόσφερε με αγάπη στους διασκεδάζοντες. Άλλος κόσμος κι άλλη εποχή, που μπορεί να είχε τις δυσκολίες της, αλλά υπήρχε περισσότερη αγάπη και επικοινωνία. Υπήρχε η γειτονιά και η φιλία.. Υπήρχε κόσμος στα χωριά , που σήμερα είναι σχεδόν εγκαταλελειμμένα και ο τρόπος ζωής απαιτούσε και είχε προσαρμοστεί σε άλλες καταστάσεις. Το έθιμο και η τελετουργία του, ο χορός και τα πανηγύρια ήταν οι βασικοί σταθμοί έκφρασης για την τότε κοινωνία. Αν και τα αγαθά δεν ήταν της πληθώρας, οι απλοί αυτοί άνθρωποι άνοιγαν το σπίτι τους και πρόσφεραν ότι είχαν με ανοικτή καρδιά            

Το πόσο σημαντικός ήταν και είναι ο χορός για τους Ανωησιάνους το δείχνουν τα κάτωθι περιστατικά που μου διηγήθηκε ο Χαράλαμπος Παναγή Φραγκισκάτος. «Μια φορά, από τις πολλές που η Οργανωτική Επιτροπή του χορού, γύρω στα 1920, βγήκε να ζητήσει οικονομική συμπαράσταση, για να φτιάξει το χορό, ζήτησαν και βοήθεια από τον «Δετόρο» Χαράλαμπο Πετράτο. Ο «Δετόρος» σνομπάρισε τα μέλη της επιτροπής λέγοντάς τους ότι δεν είναι ικανά να διοργανώσουν το χορό και δεν έδωσε τη βοήθεια του. Ο χορός διοργανώθηκε πολύ καλά και με επιτυχία. Περνώντας από το Αλωνάκι και βλέποντας ότι ο χορός είχε μεγάλη επιτυχία, φώναξε ένα παιδί , έβγαλε ένα πεντακοσάρικο, λεφτά μεγάλης αξίας τότε, και το έστειλε στην επιτροπή. Επίσης γύρω στο 1900 πρόεδρος στην Αγία Θέκλη ήταν ο Χρήστος Παναγιωτάτος. Πριν από τις αποκριές μέσα σε μια εβδομάδα πέθαναν δύο παιδιά του. Η επιτροπή του χορού και άλλοι συζητούσαν για λόγους σεβασμού να μη κάνουν το χορό. Όταν το έμαθε ο Παναγιωτάτος, αντέδρασε σθεναρά και είπε πως αυτό είναι έθιμο και δεν πρέπει να σταματήσει. Ο χορός έγινε και μάλιστα ο ίδιος ο Παναγιωτάτος τον έσυρε πρώτος.    Επιβάλλεται μια αναφορά και σε αυτούς που έπαιζαν τις αυτοσχέδιες παρλάτες και «θέατρο» μέσα στα καφενεία της Αγίας Θέκλης.

Καλοσυνάτα πειράγματα και Χιουμοριστικά κάζα και πλάκες σκαρώνονταν μέσα στο καφενείο του Οχτωράτου Χαράλαμπου. Από τους συμμετέχοντες και πρωταγωνιστές στο «ρόλο του Θεάτρου» ήταν :Χαράλαμπος Οχτωράτος(καφετζής), Αντζουλάκης Τσιμαράτος(Εργένης), Παναγάκης Ανδρεάτος (σοβαρός του έργου), Σπυράγγελος Πετράτος (ευκολόπιστος), Μικελάτος Αρτέμης (Συμβιβαστικός). Όταν πλησίαζε το σκοτάδι, μετέφερναν τη μασκαρία στο προσεισμικό Δημοτικό σχολείο και μετά το σεισμό συνέχισαν οι χοροί στο κτήριο που στεγαζόταν το ημιγυμνάσιο, στο σπίτι της Κασσιανής Ραλλάτου.          

   Εκεί συνέχιζαν την καρναβαλική τους διασκέδαση χορεύοντας και τον σχεδόν πανελλήνιο κωμικό χορό στις κινήσεις του «Πως το τρίβουν το πιπέρι». Αυτό αποτελεί ακόμη μια απόδειξη πως οι λαϊκές αποκριές στην Κεφαλλονιά είχαν ελληνικό χαρακτήρα παράδοσης.           

  Η μασκαρία στην Αγία Θέκλη δεν υπολείπετο τα χορωδιακά άσματα. Μέρος της καρναβαλικής παράστασης του κεφιού, ήταν και το άκουσμα τραγουδιών από παρέα κανταδόρων. Τα τραγούδια του Τζώρτζη Δελλαπόρτα και άλλων τροβαδούρων του νησιού μας και άλλα νοσταλγικά άσματα και πολλές αριέττες , είχαν τη τιμητική τους και ευχαριστούσαν το ακροατήριο.

Η παρέα των τραγουδιστών αρκετά μεγάλη άφησε εποχή και οι παλαιότεροι τη θυμούνται νοσταλγικά. Γεράσιμος Αναστασάτος (Ακρίδης), Παναγής Νικολάτος (Μαϊστράλης), Αντώνης Επαμεινώντα Τουμαζάτος (πρίμο), Πέτρος Σπύρου Ευθυμιάτος (μπάσο), Στέφανος Γερολυμάτος Χλωρός (σεκόντο), Άγγελος Πανταζάτος (πρίμο), Ευθύμιος Πανταζάτος (πρίμο), Σπυρογιώργης Αγγέλου Αναλυτής (σεγόντο), Θοδωρής Πετράτος (σεγόντο), Αναστάσης (Τάκης) Πετράτος (πρίμο), Αντώνιος Θεοτοκάτος (της Μήλιας), (σεγόντο), τα αδέλφια Σωκράτης και Ηλίας Καραντινός, που αργότερα έζησαν στο Μεσολόγγι, Άγγελος Γερασίμου Ραλλάτος (μπάσο, έκανε κι άλλες φωνές), Γεράσιμος Τζαννάτος (Πρόξενος), Γιώργος Ανδρέα Νικολετάτος, Γεράσιμος Σπυρίδωνα Ρεπούσης (Μόρτης), Κώστας Γαβρίλη Ραλλάτος , Πολύδωρας Διονυσίου Ραλλάτος (Βαρδαράς).            

 Πέρασαν τα χρόνια και ο παλιός τρόπος της διασκέδασης του καρναβαλιού άλλαξε. Μετά το σεισμό συνέχισαν κάποιοι να κάνουν τη μασκαρία και να μαζεύονται στο σχολείο και σε άλλους χώρους και να διασκεδάζουν. Παλιοί με νεότερους όπως τον Κομινάτο Ανδρέα (Χιόνος) με το ακορντεόν και τη φυσαρμόνικα, και τον Βρυάδη Γιωργάτο έπαιζαν όλους τους χορούς. Επίσης συμμετείχαν και Ευάγγελο Ρουχωτά (Τσιντίλος) από την Κοντογενάδα ακορντεόν και ο Δημήτρης Μαρκαντωνάτος από το Σκηνιά , ακορντεόν. Ακόμη στα νεότερα χρόνια κάποιοι έφτιαχναν κάποιες κατασκευές κι έτσι πορεύτηκε το καρναβάλι στην περιοχή της Άγιας Θέκλης.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΒΙΩΣΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ INTERNET.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΩΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ ΒΓΑΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΖΟΝΤΑΝ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΟΥΣ!!!